Zmniejszenie warg sromowych mniejszych – labioplastyka 

Przyczyny przerostu warg sromowych

Kształt i wielkość warg sromowych są w większości przypadków uwarunkowane genetycznie, wraz z wiekiem mogą jednak ulegać zmianie. Duże wargi sromowe mniejsze u pacjentki w młodym wieku to zazwyczaj cecha wrodzona. Przyczyną deformacji mogą być również ciężki poród siłami natury i pęknięcia poporodowe.

Procesy starzenia skóry i utraty objętości tkanek dotyczą również stref intymnych – dlatego wraz z upływem czasu dochodzi do utraty objętości warg sromowych większych, przez co wargi sromowe mniejsze mogą być bardziej uwydatnione. Czasem pojawia się problem asymetrii. Rzadziej na przerost warg sromowych mają wpływ: intensywne życie seksualne, ciężka biżuteria intymna, przewlekłe infekcje i podrażnienia skóry spowodowane np. nietrzymaniem moczu.

Zmniejszenie warg sromowych – wskazania do zabiegu

• przerost warg sromowych mniejszych
• deformacje i zniekształcenia spowodowane przez wypadek, ciężki poród czy dużą utratę masy ciała
• asymetria
• częste otarcia i infekcje spowodowane przez zbyt duże wargi sromowe
• duże wargi sromowe powodują ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu
• brak akceptacji wyglądu stref intymnych

Najczęstszym wskazaniem do labioplastyki jest przerost warg sromowych mniejszych, które wystają poza wargi sromowe większe. Uznaje się, że przerost warg sromowych mniejszych mierzonych od podstawy do krawędzi może mieć trzy stopnie. W III stopniu wynosi ponad 4 cm. Przerost może mieć charakter symetryczny lub asymetryczny, jedno- lub dwustronny.

Przerost nierzadko utrudnia pacjentce codzienne funkcjonowanie – nie jest to tylko problem estetyczny. Wystające wargi sromowe i nadmiar tkanki powoduje otarcia i dyskomfort podczas aktywności fizycznej i uprawiania sportu czy nawet dłuższego siedzenia. Może również uniemożliwiać czerpanie przyjemności ze współżycia, tym samym powodując dyskomfort psychiczny. Czasami problemem stają się też częste infekcje i niemożność utrzymania higieny stref intymnych.

Techniki zabiegowe

Konsultacja kwalifikująca do korekty labia minora ma na celu ocenę skali przerostu warg oraz określenie z pacjentką zakresu korekty biorąc pod uwagę to, jaki efekt chce osiągnąć. Dopiero wtedy dobrana zostaje odpowiednia technika zabiegu, dopasowana do budowy anatomicznej pacjentki.

Istnieje kilka technik. Metoda TRIM polega na redukcji warg sromowych poprzez obcięcie nadmiaru skóry wraz z wolnym brzegiem. To najprostsza i najmniej technicznie wymagająca metoda. Pozostawia bliznę na całej długości warg sromowych, która oprócz tego, że jest nieestetyczna, może być nadmiernie wrażliwa. Dlatego też obecnie odchodzi się od stosowania tej metody pozostawiając ją jako alternatywę dla pacjentke palących papierosy, a z tego powodu gorzej się gojących po zabiegach.

Metoda WEDGE (technika V, technika wycięcia klinowego) polega na klinowej resekcji jednej lub obu warg. Zabieg pozwala na usunięcie zbędnej tkanki jednocześnie zachowując wolną krawędź warg sromowych gdzie znajduje się najwięcej zakończeń nerwowych. Redukcja unerwienia i wrażliwości na stymulację jest minimalna, pozostawia się też naturalne zabarwienie. Dzięki minimalnej ingerencji w wygląd wolnego brzegu możliwe jest ukrycie blizny w fałdach skóry między wargami większymi i mniejszymi – finalny efekt zabiegu jest więc bardziej naturalny.

Najbardziej zaawansowana metoda fenestracji wymaga odseparowania warstwy skóry od nerwów i naczyń krwionośnych, co pozwala na minimalny ubytek w unerwieniu. Nie pozostawia widocznej blizny, wolny brzeg zostaje zachowany. Ta technika jest preferowaną w Centrum Medycznym Nowa Estetyka.

W centrum medycznym Nowa Estetyka zabiegi labioplastyki wykonuję za pomocą radiofali. Labioplastyka radiofalą jest bezpieczniejsza od tradycyjnego zabiegu skalpelem czy laserem. Minimalizuje traumatyzację tkanki, ryzyko obfitego krwawienia, krwiaków i dużego obrzęku po zabiegu.

Labioplastyka z hoodoplastyką (plastyka napletka łechtaczki)

Zabieg labioplastyki połączony z hoodoplastyką polega na dodatkowym zmniejszeniu i wymodelowaniu fałdu skórnego znajdującego się nad łechtaczką, co przekłada się na bardziej estetyczny efekt zabiegu. Potrzeba hoodoplastyki zależy od indywidualnych uwarunkowań i  budowy napletka łechtaczki – czasem zabieg nie jest konieczny. Hoodoplastyka może także przyczynić się do zwiększenia odczuwania przyjemności podczas stosunku i zwiększyć satysfakcję z życia intymnego.

Labioplastyka – efekty

• zmniejszenie warg sromowych
• korekta asymetrii
• akceptacja własnego ciała

Plastyka warg sromowych pozwala osiągnąć komfort fizyczny i psychiczny. Pacjentka może być wreszcie zadowolona z wyglądu swoich genitaliów.

Efekty labioplastyki są trwałe. O ile przerost nie był spowodowany przewlekłą, nieleczoną infekcją lub innymi czynnikami zewnętrznymi, nie dojdzie do ich ponownego powiększenia.

Czego spodziewać się po zabiegu?

Przez 24h może wystąpić niewielkie plamienie z brzegów rany. Po zabiegu normalne jest wystąpienie niewielkiego obrzęku i zasinienia, czasem również w obrębie warg sromowych większych. Wszelkie wątpliwe reakcje organizmu jak również dolegliwości bólowe, na które nie pomagają doustne leki przeciwbólowe, zawsze należy konsultować z lekarzem wykonującym zabieg.

Zabieg nie jest specjalnie obciążający, ale zalecane jest ograniczenie aktywności fizycznej (zarówno co do trwania jak i intensywności) przez 2-3 tygodnie po zabiegu. Szczególnie jeżeli chodzi o sporty wiążące się w uciskiem w okolicach krocza, jak jazda konna i kolarstwo (6-8 tygodni).

Labioplastyka – pielęgnacja po zabiegu

Przez kilka dni po zabiegu należy zadbać o szczególną higienę stref intymnych, ranę można przemywać 2-3 razy dziennie  i po każdej potrzebie fizjologicznej, o ile to możliwe. Najlepiej korzystać z jednorazowych ręczników papierowych co obniża ryzyko infekcji. Gojenie się rany trwa 2-3 tygodnie. Wizyta kontrolna ma miejsce na 8. dobę po zabiegu, wtedy zostają ściągnięte szwy. Kolejne wizyty kontrolne po 6 tygodniach, 3 i 6 miesiącach od zabiegu.

Czy po zabiegu pozostaje widoczna blizna?

Labioplastyka metodą fenestracji nie pozostawia widocznej blizny.
W przypadku korekty metodą WEDGE, możliwe jest ukrycie blizny w fałdach skóry między wargami sromowymi wewnętrznymi i zewnętrznymi. Metoda TRIM, stosowana w przypadku labioplastyki laserowej, pozostawia widoczną bliznę na całej długości warg.

Kiedy można współżyć?

Zalecany okres abstynencji seksualnej to 6 tygodni.

Czy labioplastyka boli?

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, więc nie jest bolesny, jedynie czas rekonwalescencji po zabiegu może wiązać się z pewnego stopnia dyskomfortem. Wtedy doraźnie stosować można leki przeciwbólowe dostępne bez recepty. Pomocą są również okłady z lodu (przez materiał, nie bezpośrednio na skórę) – maksymalnie 30 minut kilka razy dziennie.

Możliwe komplikacje

Labioplastyka to zabieg o niskim ryzyku wystąpienia komplikacji. Zastosowana metoda fenestracji za pomocą radiofali jest jedną z najnowocześniejszych na rynku i minimalizuje ryzyko niepożądanych powikłań. Jednak jak każdy zabieg medyczny niesie ze sobą ryzyko powikłań, które należy brać pod uwagę decydując się na operację.

Możliwe powikłania to między innymi: krwiaki, infekcje, reakcje uczuleniowe na środki znieczulenia miejscowego, materiał szewny,  rozejście się rany wymagające ponownego zszycia po wygojeniu. Powikłania takie występują jednak bardzo rzadko. Wymagane badania przed zabiegiem mają na celu wykluczenie nieprawidłowej morfologii oraz zaburzeń krzepnięcia czy utajonej cukrzycy, która opóźnia proces gojenia ran.