Plastyka warg sromowych: labiominoroplastyka i labiomajoroplastyka
dr n med. Łukasz Bełza
Szkolenie specjalizacyjne z zakresu ginekologii i położnictwa ukończył w I Klinice i Katedrze Ginekologii i Położnictwa we Wrocławiu. Swoją wiedzę pogłębiał w Podyplomowej Szkole Medycyny Estetycznej przy PTL w Warszawie. Uczestnik licznych szkoleń i konferencji medycznych. Jego filozofia ginekologii i medycyny estetycznej jest nastawiona na odtwarzanie utraconego z czasem piękna i proporcji przy zachowaniu maksymalnego bezpieczeństwa zabiegów.
Większość pacjentek decyduje się na labioplastykę z powodu dolegliwości utrudniających codzienne funkcjonowanie i współżycie. Drugą grupę stanowią pacjentki wybierające ten zabieg jedynie ze względów estetycznych. W ich przypadku defekty estetyczne są powodem dyskomfortu psychicznego, spadku samooceny czy wstydu podczas współżycia. Obala to powszechny mit, że zabiegi z zakresu ginekologii estetycznej to jedynie fanaberia bez wskazań medycznych.
Labioplastyka może dotyczyć warg sromowych mniejszych (labiominoroplastyka) lub/i warg sromowych większych (labiomajoroplastyka). Asymetrie, dysproporcje i przerost dotyczą zazwyczaj warg sromowych mniejszych, stąd też labiominoroplastyka jest częściej wykonywanym zabiegiem. Wargi sromowe większe zbudowane są w większości z tkanki tłuszczowej, co oznacza że z reguły są mniej podatne na dysproporcje anatomiczne.
Zmiany są często wrodzone i uwarunkowane genetycznie, objawiają się w okresie dojrzewania płciowego. Na kształt warg sromowych wpływa również niedobór lub nadmiar tkanki tłuszczowej – ich kształt może zmieniać się wraz ze zmianą masy ciała, lub wręcz przeciwnie. Problem przerostu warg sromowych często dotyczy pacjentek, które w ostatnim czasie doświadczyły znacznego spadku masy ciała. Innymi przyczynami nabytej asymetrii lub przerostu warg sromowych mogą być urazy, wcześniejsze operacje ginekologiczne i poród drogą naturalną.
Plastyka warg sromowych mniejszych (labiominoroplastyka)
Labiominoroplastyka – metody i przebieg zabiegu
Dostępne metody labiominoroplastyki to zabieg operacyjny skalpelem, cięcie laserem CO2 i labioplastyka radiofalą. Obecnie odchodzi się już od zabiegów za pomocą skalpela. Zastępują je cięcia za pomocą lasera frakcyjnego CO2 i radiofali – są bardziej prezycyjne i powodują mniejsze uszkodzenia tkanek. Zastosowanie fal radiowych jako alternatywy dla skalpela zmniejsza traumatyzację tkanek, ryzyko krwawienia podczas zabiegu i późniejszego obrzęku. Zabieg labioplastyki za pomocą radiofali trwa 40-60 minut.
Efekt zabiegu zmniejszenia warg sromowych mniejszych
Zabieg zazwyczaj wykonuje się w znieczuleniu miejscowym (choć na wyraźne życzenie pacjentki możliwe jest zastosowanie znieczulenia ogólnego). Stosuje się szwy rozpuszczalne, które ulegają biodegradacji po około 2 miesiącach, teoretycznie nie wymagają więc ściągnięcia. W Nowej Estetyce ściągamy szwy w 8. dobie od zabiegu by efekt końcowy był jeszcze bardziej satysfakcjonujący a blizny mniej widoczne.
Rekonwalescencja po zabiegu labiomajoroplastyki/labiominoroplastyki
Zabieg nie wyłącza pacjentki z życia codziennego. Przy zastosowaniu znieczulenia miejscowego można opuścić klinikę praktycznie bezpośrednio po zakończonym zabiegu. Zależnie od rodzaju wykonywanej pracy zwolnienie lekarskie może nie być potrzebne, choć sugerujemy i nalegamy by pierwsze 8 dni po zabiegu prowadzić oszczędzający tryb życia. Po zabiegu bowiem należy unikać wielogodzinnego pozostawania w pozycji siedzącej przez 1-2 tygodnie. Po zabiegu pacjentka otrzymuje listę środków farmakologicznych które działają przeciwbólowo i przyspieszają gojenie rany. Doraźnie stosować można również chłodne okłady – powinno to znacznie zmniejszyć dyskomfort odczuwany przez kilka dni po zabiegu. Pierwsza wizyta kontrolna ma miejsce w 8. dobie po zabiegu. Kolejne po upływie 2 i 6 tygodni.
Czas rekonwalescencji po labioplastyce to 6-8 tygodni. Przez ten czas zakazane są kąpiele w wannie i basenie, sauna i solarium (zwiększają możliwość wystąpienia infekcji). Do pełnej aktywności seksualnej można powrócić po 6 tygodniach od zabiegu.
Przeciwwskazania
Labioplastyki nie wykonuje się u pacjentek w ciąży i matek karmiących oraz gdy stwierdzono obecność infekcji stref intymnych. Inne przeciwwskazania: nieunormowana cukrzyca, autoimmunologiczne choroby tkanki łącznej, zaburzenia krzepnięcia krwi, nikotynizm.
Plastyka warg sromowych większych (labiomajoroplastyka)
Labiomajoroplastyka – wskazania
Podobnie jak w przypadku labioplastyki warg sromowych miejszych, celem zabiegu jest wyrównanie asymetrii i podniesienie estetyki asymetrycznych, zniekształconych lub zanikających warg sromowych. Najczęstszym wskazaniem do zabiegu jest nadmiar skóry w okolicy krocza, spowodowany znacznym spadkiem wagi, wielokrotnymi porodami siłami natury czy po prostu zwiotczeniem skóry w procesach starzenia. Po okresie menopauzy, kiedy spada produkcja estrogenu, kolagenu i elastyny, wiele kobiet zmaga się z problemem zaniku (atrofii) warg sromowych większych. Tkanka w okolicach stref intymnych pozbawiona jest objętości, pomarszczona skóra poddaje się sile grawitacji, często dodatkowo dochodzi do wydłużenia warg sromowych mniejszych.
Labiomajoroplastyka – wskazania:
- Zanik (atrofia) warg sromowych większych
- Wiotkość skóry, niedobór tkanki tłuszczowej okolic krocza
- Asymetria, zdeformowane wargi sromowe większe
- Przerost warg sromowych większych
Labiomajoroplastyka – przebieg zabiegu
Labiomajoroplastyka to zabieg z zakresu chirurgii plastycznej polegający na wycięciu nadmiaru tkanki okolic krocza. Umożliwia przywrócenie estetycznych proporcji stref intymnych i wyrównanie asymetrii. Zabieg nie wymaga znieczulenia ogólnego. Lekarz wykonuje precyzyjne cięcie na styku warg sromowych większych i mniejszych – dzięki czemu późniejsza blizna nie jest widoczna. Tak samo jak w przypadku labioplastyki warg sromowych mniejszych, dostępne metody to cięcie skalpelem, laserem frakcyjnym lub zabieg radiofalą.
Wypełnienie warg sromowych większych
Plastykę warg sromowych większych, po wycięciu nadmiaru skóry i pełnym wygojeniu ran, uzupełnić można o wypełnienie i modelowanie preparatem na bazie kwasu hialuronowego (wypełniacz) lub tłuszczem własnym pacjentki pobranym z innego rejonu ciała. Jest to mniej inwazyjny zabieg w zakresu ginekologii estetycznej. Wypełnienie kwasem hialuronowym likwiduje problem wiotkości i braku elastyczności skóry. Wspomagająco, celem przyspieszenia odnowy i odświeżenia skóry, stosować można również zabiegi laseroterapii.
Efekt wypełnienia warg sromowych większych tłuszczem własnym
